تشخیص سرطان پروستات، از روش های مرسوم تا سلول های توموری در گردش، به عنوان نشانگرهای زیستی نوظهور

سرطان پروستات دومین سرطان رایج در میان مردان جهان است. این سرطان معمولا در مراحل اولیه خاموش بوده و تا قبل از متاستاز علائم مشخصی را بروز نمی دهد لذا تشخیص صحیح و زود هنگام می تواند در کنترل بیماری و انتخاب روش های درمانی هدفمند بسیار با اهمیت باشد. از آنجا که روش های تشخیصی مرسوم از حساسیت و اختصاص کافی برخوردار نیستند، محققان در تلاش اند تا با ارائه نشانگر های زیستی نوین، پیشگیری، غربالگری و درمان بیماری را ارتقا بخشند. سلول های توموری در گردش از جمله ی این نشانگرها هستند. این سلول ها، از تومور اولیه و/یا متاستاز یافته منشا گرفته و در خون محیطی جریان می یابند. بررسی ویژگی های مولکولی این سلول ها می تواند اطلاعات ارزشمندی را از وضعیت تومور و انتخاب درمان موثر ارائه کند. تا به امروز روش های بسیاری از جمله استفاده از فناوری میکروسیالات، به منظور جداسازی این سلول های توموری ابداع شده است؛ ولی متأسفانه علی رغم پیشرفت های اخیر، هریک از این روش ها تنها قادرند بخشی از سلول های توموری را از خون محیطی جدا کنند، به همین دلیل تلاش برای یافتن روشی ایده ال که بتواند تمامی این سلول­هارا به خوبی جدا کند همچنان ادامه دارد. در این مقاله، ابتدا روش های مرسوم تشخیص سرطان پروستات به صورت کلی مرور خواهد شد. در ادامه اهمیت استفاده از نشانگر­های زیستی نوینی چون، سلول های توموری در گردش بیان شده و روش­های مبتنی بر جداسازی این سلول­ها مورد بحث قرار می­گیرد. نتیجه ی این بحث نشان می دهد که سلول های توموری در گردش می توانند در آینده ای نزدیک، نویدبخش روش های تشخیصی و درمانی کاراتر باشند.